Mitoni iku asalé saka tembung pitu (7). Upacara adat iki dianakaké wektu calon ibu nggarbini utawa meteng 7 sasi. Ancasé kanggo keslametan calon bayi lan ibuné utawa kanggo sing sipaté tolak bala. Ing dhaérah tartamtu, upacara iki uga diarani tingkeban.
Makna Jabang bayi umur 7 sasi iku wis nduwe raga sing sampurna. Dadi miturut pangertene wong Jawa, wetengan umur 7 sasi iki proses pangriptane manungsa iku wis nyata lan sampurna ing sasi kaping 7. Reroncen acara kanggo upacara mitoni iki luwih akeh tinimbang upacara ngupati. Urut-urutane yaiku siraman, nglebokake endhog pitik kampung ning njero kain calon ibu dening calon bapak, salin rasukan, brojolan (nglebokake klapa gadhing enom), medhot lawe utawa lilitan benang (janur), mecahake wajan lan gayung, nyolong endhog lan pungkasane yaiku kendhuren. Acara siraman mung dianakake kanggo mitoni anak sing nomer siji. Miturut adat Jawa mitoni iku kudu dianakake ing dina sing temenan apik yaiku dina Senen awan nganti mbengi utawa dina Jemuah awan nganti mbengi.
Rangkeyan Acara Rantaman adicara kanggo upacara mitoni iki luwih akeh tinimbang upacara ngupati, urut-urutan yaiku siraman, nglebokake endhog pitik kampung ing njero kain calon ibu dening calon bapak, salin rasukan, brojolan nglebokake cengkir klapa gadhing, medhot lawe utawa lilitan benang janur, mecahake wajan lan gayung, nyolong endhog lan pungkasan kendhuri kendhuren.
Acara siraman namung dianakake kanggo mitoni anak mbarep. Wektu Miturut adat Jawa mitoni iku kudu diadani ing dina sing temenan apik yaiku dina Senen awan nganti mbengi utawa uga dina Jemuwah awan nganti mbengi, saderengipun wulan 'purnamasidhi'.
tata cara
Masarakat Jawa tansah ora uwal
saka tatacara adat tradhisi. Apa maneh kang gegayutan karo sangkan
paraning manungsa. Wiwit manungsa ana njero kandhutan nganti manungsa
surut ing kaseban jati, tansah diiring kanthi adat tradhisi kang digelar
ing wayah tartamtu.
Dene tatacara lan upacara tradhisi kang digelar nalika sawijining
wanita lagi ngandhut duwe pangajab supaya ibu lan anak utawa wiji dadi
kang dikandhut tansah wilujeng nir sambikala. Pangajab liyane, bayi kang dilairake mbesuke bisa
antuk kabegjan uripe.
Maneka tatacara dilakoni nalika
kandhutan wiwit umur telung sasi ana wilujengan utawa selametan nigang
wulani, petang sasi, limang sasi, enem sasi, pitung sasi kang disebut
mitoni, sarta sangang sasi kang disebut procotan.
Miturut Prasetyo Adi Wisnu Wibowo, dhosen Sastra Daerah FSSR UNS
Solo, kanggo njaga supaya jabang bayi bisa slamet nalika ing kandhutan
nganti wancine lair, wong Jawa ngleksanakake maneka warna wilujengan.
Maneka upacara tradhisi lumrah dilakoni jroning cakra manggilingan
uripe manungsa Jawa nalika wanita lagi ngandhut wiwit umur kandhutan
sesasi nganti sangang sasi.
“Dene nalika umur kandhutan wus
ngancik pitung sasi, diadani upacara slametan kang disebut mitoni
utawa tingkeban. Mitoni iki dilakoni dening wong Jawa mligine nalika
wanita lagi ngandhut kang kapisan utawa mbobot tembean,” ujare Prasetyo,
ing andharane jroning sawijining pirembugan ing FSSR, sawetara wektu
kapungkur.
Upacara mitoni utawa wilujengan
pitung wulanan iki lumrahe nganggo ubarampe kang disedhiyani dening
kulawarga wanita kang nembe ngandhut. Ubarampe slametan nglimputi
sekul janganan, jenang abrit, jenang baro-baro, jajan pasar lan sriyatan
kang ginawe saka wijen, dhele, kacang kang kagangsa ing gendhis. Saliyane
iku uga cengkaruk timbal, penyon, pring sadhapur lan tumpeng robyong
kang arupa tumpeng dicemplungake ing cething, diwenehi iwak kebo lan
endhog godhog, gereh, krupuk. Ubarampe liyane awujud janganan mentah
kayata lombok, terong, janganan lan sawetara jinis kembang-kembangan.
Tumpeng janganan digawe cacah pitu dijangkepi pitung iji apem conthong.
Jroning upacara mitoni iku uga ana tatacara
gantos penganggen ngantos kaping pitu kang sabanjure disebut tingkeban.
Nut Serat Tatacara anggitane Ki Padmasusastra, upacara tingkeban
iki dileksanakake nalika tanggal ganjil tanpa ngliwati purnama
(sadurunge tanggal 15, upamane tanggal 3, 5, 7, 9, 11, 13 lan 15). “Upacara
mitoni utawa tingkeban diadani jalaran nurut kaprecayane wong Jawa,
bayi ing kandhutan nalika umur pitung wulan wis diparingi nyawa dening
Pangeran. Dene ritual baku jroning upacara mitoni yakuwi siraman
lan ganti busana nganti kaping pitu,” ujare Prasetyo. tata cara siraman
Tata carane siraman, ing papan
kang wus ditemtokake dicepakake jembangan wadhah banyu kang wus diwenehi
kembang setaman. Banyu kang wus diwenehi kembang setaman kuwi dianggo
siraman wanita kang lagi ngandhut.
Upacara siraman dhewe dileksanakake
wanci jam 11.00 WIB amarga dipracaya para hapsari uga tumurun saka
kayangan saprelu arep adus. Dene kang mimpin siraman yakuwi dhukun,
dene kang nyiram wanita kang ngandhut yaiku para pinisepuh putri
kang cacahe pitu utawa sangang wong. Cidhuk banyu kang dianggo kudu
saka bathok utawa siwur.
“Sadurunge siraman, wanita
kang ngandhut dilulur luwih dhisik nganggo glepung beras mancawarna
dicampur mangir, pandhan wangi kang wus dirajang lembut lan godhong kemuning
kang wus dipipis. Nanging uga ana sumber liya kang nyebutake piranti
kang digunakake ngresiki cacahe pitung rupa yakuwi wedhak agal, sedheng
lan lembut, mangir, sindhu, lulur lan asem,” jarene Prasetyo.
Papan kanggo lungguhe wanita kang lagi ngandhut iku arupa dhingklik
cilik kang dilambari godhong apa-apa, saliyane itu uga godhong kluwih,
kara, maja, dhadhap serep, alang-alang, klasa mendhong, dhingklik uga dilambari
kain warna-warna, contone sindur, jarit kanthi motif yuyu sekandhang.
Padusan kakrobong utawa ditutup
nganggo kain jarit motif rangrangan utawa cindhe. Padusan iki ana ing
latar sisih kiwa utawa tengen omah kanthi lawang ngadhep ngetan. Krobong
dirias nganggo tuwuhan jangkep arupa pisang, tebu lan cengkir gadhing.
Ing Serat Tatacara anggitane
Ki Padmasusastra kasebutake, rampung siraman banjur ganti kain pasatan
lan diubedi letrek utawa kain jarit kang logro sarta dianggoni sabuk
saka godhong tebu tulak. Saka njero letrek kuwi pinisepuh nglebokake
tropong ing njero jarit lan nyeblokake. Sabanjure sabuk mau dipotong
nganggo keris. Sawuse pedhot, bojone wanita kang lagi ngandhut iku
diakon lunga tanpa pamit. Bebarengan karo kuwi ibu Maratuwa mbanting
endhog pitik mentah lan bapake mecah cengkir gadhing kang wus digambari
Kamajaya-Kamaratih, Janaka-Subadra, utawa Panji lan Candra Kirana,
banjur disigar dadi loro. Nalika mecah cengkir direwangi bapak kandhunge
wanita kang lagi ngandhut kuwi.
Wanita kang ngandhut banjur diiring
mlebu omah lan ngadeg ing ngarep petanen. Ing papan kuwi wus dicepakake
sinjang lan kemben cacah pitu. Sateruse para pinisepuh nganggokake
jarit iku mbaka siji. Rampung nganggo siji banjur diuculi, banjur dianggokake
maneh liyane. Ngono terus nganti kaping enem lan para pinisepuh mesthi
ngomong durung patut. Kang pungkasan, para pinisepuh nganggokake jarik
truntum kemben motif bangotulak. Bebarengan karo kuwi, para pinisepuh
padha ngomong wis patut.
“Wayah wengine uga dibabar wayangan
kanthi lakon kelairan, contone Gathutkaca lair. Sing duwe omah nyedhiyani
pasugatan kanggo dhalang lan niyaga. Kanggo dhalang diwenehi rampadan
kaping pindho, arupa sekul ambeng, 10 piring iwak lan 10 piring panganan,”
tandhese Prasetyo.
sumber : http://kafabihi07.blogspot.com
Tidak ada komentar:
Posting Komentar